benim o. küçükken büyümeyi değil var olmadığım bir dünyayı hayal ederdim. küçüklüğümden beri hep insanları üzdüğümü, mutsuz ettiğimi, var olmadığım bir dünyada çok çok daha mutlu olduklarını düşünürüm. evet hala böyle düşünüyorum.

mesela kimse beni tanımayacaktı. sürekli mızırdayan ben, olmayacaktım. ki bence bu iyi bir şey. epey iyi bir şey.

mucize mi? iki hücrenin birleşmesi çok da mucize değil sanki... hücreler birleşirler, çoğalırlar ve ölürler... kanserde hücrelerin kontrolsüz çoğalması değil mi? o zaman kanserde bir mucize... yok arkadaşi benden mucize falan olmaz.