en güzel duyguların fonu; yaşanamayan gençlik aşklarımızın, platonik varsayımlarımızın, öyle uzaktan sevmelerimizin, kendi kendimizi acı çekmelerimizin soundtracki.

aynı jenerasyonda olduğum birçok kişinin benim duygularımla fd dinlediğine eminim... bu yüzden ilk gençliğimizin sesi belki de.

ses tonu bile iç acıtıyor sanki, detoneyse de kendine has- kulağa öyle batmayan bir detoneliği var. yazdığı şarkı sözleri bana kitap yazsa; -öyle roman olmasın, öykü olmasın, iç yangınlarını kaoslarını labirentlerini anlatsın dursun- biz de bayıla bayıla kendimizi bulduğumuz cümlelerin altını çize çize okusak dedirtiyor...

daha birlikte çekeceğimiz çok acı var gibi..