1997 yılında tanıştığım yeşil gözlü adam.

tanışıklığımız bu kadar eskiye dayanıyorken onun hakkında romanlar yazacak kadar şey bildiğim geliyor aklıma. bunca sene harika anılarımız da oldu çekilmez kavgalarımız da. bunca yıldır kardeş gibi olmamızı neye borçluyuz açıklamak zor. önce ilkokulda aynı sınıftaydık lisede de aynı sınıfta olmamız şanstı belki de. üniversite yıllarımda pek fazla görüşemesek de aylar sonra açılmış bir telefonla mesafenin ve zamanın hiç sayıldığını farketmek. çok acayip.

az arkadaşım vardır. onlardan biri de bu yürekli adam. kimseye eyvallahı olmayan koyu fenerbahçeli adam. çabucak parlayan öfkesiyle, bir kediden de naif yüreğiyle, bir kök gibi sahiplenen bu adam. tam bir ay önce oturup sofralarında rakı içtik. ertesi gün askere gidecekti. biraz huzursuz ama kararlı bindi arabaya sonraki gün. sadece görüşürüz dedi. bugün usta birliğine teslim oldu. şuan zor saatler yaşıyor. bunca yıl ne zorluklar atlattık beraber azizim. şimdi de vatani görevini yapıp geleceksin. içini ferah tut. hep seninle olan insanlar var. baharda beraber içeceğiz.