en acı vereni de vedadan sonra bir daha asla onu göremeyeceğini bilmektir. illa bir kişiye olmasına gerek yok en basidinden büyüdüğün eve, okuluna, komşularına bile son kez veda ettiğini bilmenin ağırlığı dünyanın en iç sızlatan yüklerinden biridir. ölümün de en kesin veda oluşu bu önermeyi kanıtlar belki de.

duygusal olarak güçlerine en çok imrendiğim insanlar birilerini ve bir şeyleri gerektiğinde siktir edip vedalaşabilenlerdir. bende bu işlemiyor nedense, silip atamıyorum, bir daha göremeyeceğimi kabullenmenin yükünü sırtlayamıyorum.