ön yargılara baş kaldıran bir filmdir. ama sadece bu kadar değil. yani sadece bu kadarını söyleyip geçiştiremem. mesela şöyle düşünün: kötülüğün, pisliğin binbir çeşit şekli var. yalan var, iki yüzlülük var, ırkçılık var... bu kötülükler sadece bir toplumsal gruba ya da etnik yapıya mal edilebilir mi?... asyalıların, amerikalıların, iğrenç berbat yaratıklar olduklarını, zencilerin suç makinası olduğunu söyleyip geçebilir misiniz? ama böyle düşünen milyonlarca insan var... peki bu ön yargılar ne zaman kazanılır ya da ne zaman insan zihninden silinebilir? mesela hayatının son demlerinde yaşlı bir insan bu ön yargılardan arınabilir mi? kendi kendine bunun muhasebesini yapıp üstüne bir de büyük bir fedakarlık yapabilir mi?
bugünün dünyasında bunun olabileceğini söylemek zor.
işte tam burada sanatın büyüsü devreye girer. burada büyüyü eastwood ve sineması sağlıyor. sanat önyargılara baltasını çakıp geçiyor yine...
eastwood sizi yine silahıyla selamlıyor ama silahı bu sefer parmakları...