"Memento mori"

"Öleceğini hatırla!" diyor latince.

Nereden baktığına göre çehresi değişen.. bir çok inancı tek bir cümle ile birleştiren, içinde neyi arıyorsan onu bulacağın şahane bir söz nazarımda..

Zira gerçekliğin hayatsa, onu dolu dolu yaşamalısın.. bir dahası yok bu yaşantının..
Hayatın özünü em! Lakin kemiğini boğazına kaçırmamaya dikkat et! Sevgili Keatingin dediği gibi^:göz kırpan gülümseme^

Gerçekliğin ölüm ise; başarıların, sana ait olduğunu düşündüğün şeyler yok olup çürüyecek, bedenin gibi..
Gururlanma ve kibirlenme..
Sahiplenme hepsinden önemlisi..

Gerçekliğin ne peki?

Düşün!
özünü!
Aslında ne olduğunu..
Ya da kim olduğunu?
Neye ihtiyacın olduğunu?
İhtiyaç zannettiklerinin sana inandırılmış gerçeklik mi, yoksa özünden gelen istekler mi olduğunu düşün!

Çokça düşün!

Sonra yüzünü ister istemez özüne dönüyorsun..

Niyese bu söz her aklıma düştüğünde hafızamda hep aynı müzik dönmekte..
Onu da bir köşeye bırakayım ..
zbigniev preisner - lacrimosa