kendimi bildim bileli diğer hayattan değil de ölüm anından korkmuşumdur. bugün gözlerimin önünde bir kişinin can çekişmesini izledim belki de şu an ölmüştür. nefessizlikten can çekişirken kafasının heryeri kanarken titremesini izledim. herkes çığlık çığlığaydı bense sadece izledim, neredeyse nabzım bile hızlanmadı. tek düşündüğüm ailemdi, kendi ölümümdü. kendi ölümümü belki onlarca kez planlamışımdır bunlarınsa sadece birinde fırsatım olsa yapardım.
kendi ölümümüz aslında bizim değil de diğerlerinin başına geliyor; asıl acıyı, belki bizim hissettiğimizin yüzlerce katını hissediyorlar. hiç tanımadığımız insanın ölümü bile böyleyken. sevdiğinin, en yakının, gitmesi düşüncesi bile kaldırılamayacak kadar büyük.