kanımca evrimsel serüvenimizin biz insanlara en büyük kıyağı "korku" hissi olmuştur. objektif olarak pek de avantajlı sayılmayacak, hatta iki ayağı üzerinde doğrularak bir anlamda kendi sonunu hazırlayan, bedenlerimizle "korkmaksızın" hayatta kalabilmemiz pek mümkün olmayacaktı.

vahşi ve güçlü canlılardan korktuğumuz için saklanmak zorundaydık. ardından saklandığımız deliklerimizde dayanışmaya ve iletişime mecbur kaldık ve dolayısıyla beyinlerimizi iyice geliştirdik (tamam beyin konusunda vücutlarımızın hayli avantaj sağladığı doğrudur ama iletişimin de hakkını vermek lazım). takip eden süreçte ilk toplumsallaşma hamlelerimizi yaptık, gelişkin beynimizle daha fazla korktuk ve düşmanlarımıza karşı kesici-delici aletleri icat ettik. öyle ki ateşi dahi nasıl yakabileceğimizi öğrendik. bugün geldiğimiz noktada tüm medeniyetimiz bir korkunun eseridir. hala korkuyoruz ve kendimize güvenlikli kentler, binalar, yollar, arabalar ve kanunlar yapıyoruz. ne kadar korkarsak, o kadar sözüm ona ilerliyoruz. en güçlü medeniyeti inşa eden kavim, en korkak olandır.