yurdum özelinde sık sık farklı duygudurumlar moda oluyor. bir dönem herkesten mutsuz olduğunu dinliyoruz. bir dönem aynı kişilerden ne kadar mutlu olduklarını. bir dönem sosyalliğin dibine vurduklarını. bir dönem yalnızlığı tercih ettiklerini. bir dönem yalnızlığa mecbur kaldıklarını.

aslında değişen bir şey yok. aynı hayatı majör değişiklikler olmadan yaşayan insanlar bu durumlarını bir moda kalıba sokmaya çalışıyorlar.

durmaksızın empatiden bahsedenlerin önemli bir kısmının hiçkimseyle empati yapmaksızın durmaksızın hiç rasyonel olmayan durumlarda bile kendileriyle empati yapılması beklentisi içinde olmaları gibi samimiyetsiz bu yalnızlık veya benzer pek çok övgü.

eskiden ispanyol paçalar, uzun favoriler veya çiçekli elbiseler, xizm, xcilik vs moda olurmuş. evet hala bu tip şeyler moda oluyor.

ama artık bir de duygular da, sevilen şeyler de moda olmaya başladı.

hatta bu iş artık orada da durmuyor ve öyle bir hale geldi ki, ebe gümeci yemeyi hiç sevmeyen bir insan bile herkes överken ''ben oldum olası hastasıyımdır.'' diyor. ve 1-2 gün sonra ebe gümeci sever olarak kendini tanıttığı bir konuşma yapıyor.

bu kadar edilgen olmayı, bu kadar kendi fikrini, zevkini, duygusunu yükselen değerleri takip edebilmek adına farklı sunmaya çalışmayı kendi adıma biraz patolojik bir durum olarak görüyorum.

ekleme: birbirleriyle ilişkisi olmayan insanlardan aynı inanmadıkları, sahip olmadıkları duyguları, düşünceleri dinlemek sıkıyor bir yerden sonra. son 3-5 yılda ''depresyonda olmak'', ''empati'', ''yalnızlık'', 3-5 yemek, bir o kadar içecek vs vs bir sürü şey moda oldu. kendi adıma moda klişelere geçen insanları 1-2 sorgulayıp tutarsızlık, konuştuğunun altını doldurmamak, boşluk görürsem dinlemeyi de bırakıyorum. gülümseyen bir yüzle gözlerinin hatta gözbebeklerinin içine bakarak tek kelimelik ''hmm'', ''anlıyorum'', ''haklısın'' vs gibi kelimelerle dinliyormuş gibi görünürken ne bileyim önümüzdeki haftayı planlıyorum, izlediğim bir film, okuduğum bir kitap hakkında veya yapacağım bir konuşma üzerine düşünüyorum, arabamın muayene tarihini hatırlamaya çalışıyorum vs vs.

hatta bir ara karşımdaki kişinin anlattığı moda klişe ve onu anlatış biçiminden sosyal hayatının ve çevresinin durumunu, özelliklerini, renkliliğini, canlılığını ve doğal olarak renksizliğini, cansızlığını kestirir hale gelmiştim.