yalnızca müzik zevkini bildiğim ama kendisini tanımadığım biri sayesinde keşfettiğim, bir acayip şarkı. çok uzun zamandır beni bu kadar etkileyen bir piyano dinlememiştim. başladığında resmen hipnotize oluyorum. tıpkı vicky cristina barcelona'dan vicky'nin ispanyol ezgileri dinlerken dünyadan kopup farklı bir boyuta geçmişçesine dalıp gidişi gibi. bilhassa tren istasyonundaki banklardan birine oturup insanların koşuşturmasını, konuşmasını, sigara içmesini, telefonla uğraşmasını, volta atmasını, gazete okumasını izlediğim esnada dinlediğimde, sanki daha önce varlıklarından haberdar olmadığım şeylere yönelik görkemli bir farkındalık oluşuyor içimde.

ayrıca -söylemeden geçemeyeceğim- çok hoş bir ismi vardır.