kesinlikle kendini insan zannetmesi.

-canı sıkılınca gelip bön bön yüzüme bakıyor. miyavlıyor ve anlamayınca sinirleniyor.
-canı yatmak isterse illa ki gelip koluma yatıyor. ben bazen uyuzluk olsun diye kolumu uzatmıyorum, kafasını gelip kolumun altına sokuyor. sonra zorla uzattırıyor o kolu ve yatıp keyfine bakıyor.
-ben kahvaltı ederken karşı sandalyeme oturup beni izliyor. canı mamadan başka bir şey yemek isterse miyavlıyor. ben anlamayınca yine sinirleniyor.
-sevgilisini özleyen insan misali gidip bizim pis, kokulu tişörtlerimizin üzerine yatıyor.
-koltuğun arkasına saklanıp biz geçerken sinsice ayaklarımıza zıplıyor. hain saldırılarda bulunuyor.
-bütün tokalarımı kaçırıp yatağın altına saklıyor.
-kardeşimin odası yasak buna. bunun farkında. kapıyı ne zaman açık bulsa sinsice içeri süzülüp çocukcağızın masasından bir şey aşırıyor.
-sevdiği bir oyuncak var, bazen bütün gün onu ağzında dolaştırıyor.

şu yaşıma kadar nerden baksan 30 tane kedi beslemiş, onlarla haşır neşir olmuş bir insanım. gözümü açtığım günden beri kedilerimiz var desem yalan olmaz ama hiç birbirine benzeyen kedi görmedim. hepsinin değişik değişik huyları var.

ek: kediyle haşır neşir olunca aklıma geldi bak. tv izliyor bir de bu ama her şeyi izlemiyor. reklamları çok seviyor. kucağımda yatarken kafasını kaldırıp bakıyor öyle reklam bitene kadar.
bir de isim seçti. hayvandaki lükse bak. ben bile ismimi seçemedim, bu hıyar seçti. başlarda spak diyorduk (kulakları kocamandı o zaman.) tepki vermiyordu hiç. annem severken "topişim, topakım..." diye sevmeye başladı bir baktık kulaklarını oynatıyor topak deyince. hıyar oğlan spak'ı beğenmedi de adını topak yaptı. isim değiştirmeyi bir bunda gördüm bir de adı kezban'ken nilay yapan bir kız vardı onda gördüm. ^:padişahım çok yaşa^