1. nice arkadaşım, dostum evlendi, çocuğu oldu, iş buldu, sevgilisiyle mutlu pozlar verdi ve ben kıskanmak yerine adlarına sevindim...
    ama "başkalarının mutluluğu ile mutlu olmak" biraz züğürt tesellisi gibi duruyor... dozu iyi ayarlamak lazım... ve tabii elsworth toohey olup acılardan haz almamak da önemli... çok fena şey ikincisi...
  2. eğer çok gıcık olduğum birisi değilse ki çok nadirdir bu durum, tanımadığım için bile mutlu olurum çünkü ülke insanının büyük çoğunluğu mutsuz. çok istediğim bir hayalimi yaşıyorsa ve bu başarı ile gelmişse ona, gıpta ile karışık kıskançlık, şans ile gelen bir durumsa bu salak bile yapmış minvalinde ortamda nötr görünürüm.
  3. ben olamıyorum. nedenini bilmiyorum ama mutlu çocuklar ve hayvanlar dışında birilerini mutlu görmek, içimde sevinç hariç bütün duyguları uyandırıyor. bi' parça kıskançlık, biraz bencillik, mutsuzluk, sevinemediğim için gelen utanç, ardından üzüntü. bilmiyorum neden? rol de yapamıyorum çoğu zaman. birçok insan gibi en azından mutlu görünmek lazım demi? böyle zamanlarda da kendimi iki yüzlü olmakla suçluyorum. neresinden tutsan bok yani.
  4. bende olmayan his.
    çünkü bencilim. çünkü bencil olmadığım zaman bir yararını görmedim bunun. ne zaman mutlu olsam baltalayan biri çıktı. ben en azından baltalamıyorum ama mutlular diye mutlu da olmuyorum. nötr kalıyorum.
    insanların mutluluğuyla mutlu olacak kadar pollyanna değilim.