başlığı thomas bernhard’a yönlendirmek isterdim. bilen bilir her kitabında ben rızam olmadan nasıl doğabildim diye istenç paradoksuna sokar insanı. açıkçası bu konuda her hiziple empati yapmaya çalışıyorum. ben çocuklardan pek hoşlanan biri değilim. hatta üremenin durdurulması gerekiyor bir süre. karbon ayak izimizin dengesine kavuşabilmesi için bir süre her şeyimizi durdurmamız gerekiyor gerçi. bu gibi dünya varlığı endişelerimi bir kenara bırakacağım bu sefer. çocuk sahibi olmayı etik açıdan incelemeye çalışmışlar. bu dünyada bir de anneliği, babalığı tatmak istiyorum diye ürememeleri gerek insanların. sırf bu bencilce istekle dünyaya geldiğimi düşünmeyi pek sevmiyorum ben. çok bencilce. sorumluluk almak çok farklı çünkü. o çocuğu bir siyasal islamcı da yapabilirsiniz örneğin. ^:hahshs^ bir de bu kadar hırslanmaya gerek yok. kimse birilerinin fikirleri yüzünden saldırıya uğramıyor burada. yapanı vazgeçirsek bir kardır tabi kişisel olarak.