-
ben değilim
bir akşam-üstü pencerenden bakıyordun
ağır ağır, yollara inen karanlığa.
bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
o geçen ben değildim.
bir gece, yatağında uyuyordun..
uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
ve karanlıklar içindeydi odan...
seni gören ben değildim.
ben çok uzaktaydım o zaman,
gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya.
artık beni düşünmeye başladığından
bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..
bunu bilen ben değildim.
bir kitap okuyordun dalgın..
içinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
genç bir adamı öldürdüler romanda.
korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
o ölen ben değildim..
özdemir asaf
bu şiirdeki hissi yaşayamamak anlamına gelebilir
farkında olmadığımız cümlelerde "o" bizizdir bunu bilemeyiz
"o" nun bilmediği gibi... -
bazen cidden "ulan ne güzel sevmiş be keşke ben olsaydım" diyorum. sanki ben bu hayatta leyla ile mecnundaki kamil rolünü oynuyorum. olsundu... -
sözlüklerde sevgili olan insanlarda olur.
bazen de insanı paranoyaya düşürür. -
olm yapmayın böyle şeyler. işin yoksa otur o kadar yorumu oku, seninde ilgili olmayanları ayıkla. ikilemde kal. hayır bi de alakasız bir yorumu üstüne alınmak var ondan sonra ayıkla pirincin taşını.
doğru düzgün mesaj atın varsa öyle bir şey.