yönetmen paul verhoeven az sayıda filmi ile olumlu ve olumsuz yorumları üzerine çekebilmeyi başarmış (!), bence hakkında kesin yargılara varılması biraz güç, kelimenin tam anlamıyla sıra dışı bir yönetmen. şuraya yalnızca robocop, total recall, basic instinct ve showgirls yazmak yeterli olur sanırım.

bu filmiyle de yaygara kopmuş biraz. filmi tecavüzün komedisi olarak gören ve verhoeven'i eleştiren geniş bir kitlenin yanı sıra, tam aksine alışkın olmadığımız bir tarzda işlenmiş bir kadın intikam filmi ya da erotik gerilim olarak da değerlendirenler var. filmle ve bu tartışmalarla ilgili güzel bir değerlendirme altyazı dergisinin kasım 2016 sayısında gülengül altıntaş tarafından kaleme alınmış. değerlendirmenin şu kısmı son derece doğru:

"...michele'in önerilen kalıpların dışında arayıp kendi deneyimini bulma / yaratma ısrarı o kadar kuvvetli ki, film de kahramanına bir an dahi ihanet etmeyerek hiçbir 'tür' etiketini üzerinde tutmayıp atıyor. o kadın (elle) başka bir yönetmenin elinde saatli bomba gibi patlayabilecek bir hikaye. ama verhoeven'in usta yönetmenliği isabelle huppert'in muhteşem oyunculuğu ile birleşince izleyici için ne michele'in yaşadığının "gerçekliğini" sorgulamaya, ne de yargılamaya cüret edecek bir alan kalıyor. bir kadın tecavüzü böyle mi yaşar? michele yaşıyor ve michele için tecavüzün ne anlama geldiğine, michele dışında kimsenin karar vermeye hakkı yok"

pantolon giyseymiş, evini iyi kilitleseymiş, acaba gerçekten tecavüz müymüş...sorularını hatırlattı değil mi?

ayrıca (bkz: no lies - mitchell block)