-
kitap alma hastalığı iki şekilde düşünülebilir. birinci alıp okumamak bu tehlikelidir. ikincisi okuyacağı kitabı mutlaka almak istemek. mesela ben kütüphaneden çok zorda kalmadıkça kitap almam alırsam bile o kitabı sonra uygun olunca satın alırım. bu da bazen tehlikeli olabiliyor. son parayı kitaba verince kimi zaman yol parası kimi zaman da yemek parası olmuyor. çoluğun çocuğun rızkını yiyormuşum gibi hissediyorum :) -
uzun yıllar kardeşiminde içinde bulunduğu durum. cahil kalmadıysam onun sayesinde (bkz: swh) . gerçi bir süreden sonra o da aldığı kitapları okumaya başladı. bu hastalık eğer alınan kitap okunuyorsa gayet güzel bir hastalık. he okumuyorsa o da olumlu neden? okuma oranımız artıyor. ülkecek kültürleniyoruz arkadaş (bkz: swh) -
aslında olay kitabı almak değil; kitabı alma süreci. kitabevine yahut sahafa girişin ardından seçilen kitabın ele alınması, yüzeyine dokunup kapak resminin ve kitabın özetinin incelenmesi, kenarlarında herhangi bir yırtıklık/bozukluk olup olmadığına bakılması, ardından kitabı açtığında sayfaların koklanması...
konuyu "hastalık" seviyesine getiren bu eylemlerdir. bu tutkudur.
e-kitapmış, internet siparişleriymiş... hiçbiri kitabı sizin seçmeniz kadar güzel bir hissiyat yaratamaz şahsen. -
son iki yıldır tutulduğum hastalıktır.
kitaplığım büyük değil ve hatta kesinlikle yeterli değil, ben de bu yeterliliği arttırmak için habire kitap alıyorum. ama sığmıyorum da. ikilem içindeyim.
bir de bu siteden çok şey öğreneceğimi düşünürsem sermayeyi kitaba yükleyeceğim kesindir. -
bende de zamanında böyle bir şeyin başladığını hissetmiştim . " eğer bit kitap bitirirsem bir kitap alma hakkım olacak " diye bir kural getirdim kendime , işe yarıyor. -
japonların 'tsundoku' adını verdikleri hastalık. daha doğrusu, sürekli kitap satın alıp bunları okumadan biriktirme hastalığıdır.
bakınız -
sanırım bu benim, daha ziyade kitap alma hızım okuma hızımdan fazla, kızılayda dosta gittiğimde aylık paramın büyük bir bölümünü buraya bırakırım. eve geldiğim gibi kitaplarıma başlarım ama çok kitabım biriktiğinden genellikle aynanda 3-4 kitap okurum. biri çantamdadır arada okulda okurum ikisi başucumdadır gece okurum falan. sonra zaten kafa gider hiçbirinden bi halt anlayamam tam olarak. derim morci artık teker teker okumanın vakti. bi iki gün kafamı dinler birinden başlarım. bu sefer de o kitap asla bitmez çünkü yazarak not alarak ve bilmediğim en ufak bir kelimeye bile bakarak okurum. misal kitapta ne geçmiş, teosofi.. açarım onu araştırırım. sonra onu araştırırken yaklaşık 20-30 tane yeni sekme açar çok garip yerlere falan ulaşırım.. onları araştırırım. 2 gün sonra da kaldığım yere geri dönerim. kitabın yarısında bir hafta geçmiştir ben tekrar dosta giderim bi 5-6 kitap daha alırım.. böyle sürüp gider malesef. -
her 10 yılda bir yenilenen kitaplığım var. 10 yıl öncekinde bulunan tüm kitapları satmıştım. sonra yeniden oluştu fakat o da gitti. elimde pek birşey tutamıyorum, hepsini okumuştum gerçi. gutenberg e geçtim sonradan, oradakileri de okuyorum yavaş yavaş. elinize alıp gerçek bir kitabı okumak elbette ki güzel bir duygu, fakat okumak isteyene internette ücretsiz alternatif bulabilmek nimet gibi birşey. sonradan sonradan o kadar okudum da ne oldu hissine kapılmıyorsunuz değil, gene de okumak, apayrı karakterlere bürünüp bambaşka dünyaları tanımak harika birşey. -
ben kendimi ödüllendiren biriyim. ödüllerim içinde en güzel olanı belkide kitap almak. lakin hevesle aldıklarımı bazen okumuyorum.sonra bakarım diyorum, derken birikiyor. gerçi hiç bir mahsuru yok. öyle aman aman bir kitaplığım yok, en azından önceden. gerçi buna rağmen pek çok kitap verdim, geri gelmeyen. okuduğum kitapları tekrar alacağım fırsat bulunca,kitaplığımda bulmak adına. garip bir şekilde varlıkları huzur veriyor. -
bir de bunun elektronik versiyonu var. e-kitap arsivleme hastaligi. 10'larca gbyte arsiv indirip acmazsin hatta indirdiklerinin cogu eksik veya okunmaz durumdadir. kontrol bile etmezsin, masaustunde kitap arsivim adiyla durur. ortamlarda havasini atarsin 100 gbyte arsivim var diye.