-
sanki kitap okumaya başladığımızda hemen klasiklerden başlamamız gerek gibi bir dayatma mevcut. dünya klasikleri gayet ağır türleri içerir. okuyup, anlamak için birikim olması gerekir. ilerleyen yaşlarda okunması daha makul bence. o yüzden ister 30 yaşında ol ister 50 yaşında ol kitap kitaptır.
klasikmiş, normalmiş diye ayırmanın bile saçma olduğunu düşünüyorum. sebebi de ülkemizdeki okuma oranının düşük olması. okuma oranı artsın da ne tür okunduğunun çok ta önemi yok şu durumda. -
ben de modern klasik okumaya geç başlamış, klasikleri de tek tük okumuş ve hatta rus klasiklerine bulaşmamış biriyim. (dostoyevskiden anlamam, bu yuzden sevmem de mesela...)
bende - modern klasiklerde pek sorun olmazken- klasik okurken acaba anlamadım mı, anlamıyor muyum, bana ağır mı geliyor acaba, hazır mıyım endişeleri oluyor. halbuki korkacak bir şey de yok biliyorum... ama belki geç başlamış olmanın etkisidir bu rahatsızlık.. -
evrensel şeyleri konu edinen kitaplarsa -ki klasiklerin çoğu bu gruba girer- mevzubahis mahsuru olmayan bir durumdur. her yaşta okunabilir. fakat burada galiba okunması için belli bir yaş grubu isteyen ya da döneminde okuyunca anlamlı gelebilecek kitaplardan bahsediliyor. bu bağlamda görüşe sonuna kadar katılıyorum. misal "kinyas ve kayra" minvalinde bir kitabı ilk gençlik yıllarınızda elinize almadıysanız başka bir yaş diliminde okumanız çok da anlam ifade etmeyecektir. -
sonu gelmeyen betimlemeler nedeniyle yaşanabilecek rahatsızlık. malum günümüz kitaplari iki gunde bitsin diye yazılmış gibi. -
modern klasikler diye bir gerçek varken çok da kasılmaması gereken mevzudur -
tarih bilgisi eksikligi, edebi yetersizlik ve empati yoksunlugundan kaynaklanan bir rahatsızlık olabilir. -
eğer sen 35 yaşına gelmiş birini orwell okurken gördüğünde bıyık altından gülüyorsan, klasik kitaplar okurken birilerinin sana güldüğünü, aşağılayıcı şekilde baktığını düşünmen de gayet normal. "kişi kendinden bilir işi" sözü tam da bu durum için söylenmiş sanki. -
"okunsun da ne okunursa okunsun" fikri günümüzde okuduğunu anlamayan, muhakeme yeteneğini kullanamayan, çıkarım yapamayan, doğru bir türkçe'yle yazamayan bir kitle yaratıyor. en azından klasikler bütün bu eksiklikleri gidermeye muktedir birer kaynaktır. onu da görmezden gelmek hata olur.