çok sevdiğim yönetmen yeşim ustaoğlu'nun en sevdiğim filmi. pek sevdiğim oyuncular derya alabora ve onul ünsal ile, sinemanın en sevdiğim klişesi 'her biri başka bir köşeye dağılmış ailenin bir gün bir ortak payda ile bir araya gelmesi-gelmek zorunda kalması hali, türk filmlerinde görmeyi en çok sevdiğim karadeniz manzaraları eşliğinde..

insanlık halleri, aile bağları, kaybeden olmak, orta sınıfın sıkışmışlığı, derdi tasası.. sürpriz yok, çok fazla diyalog yok ama her şey öyle güzel ki. o kısacık diyaloglar, hele o final.. en güzeli de gerçeğin sanat yapmak için gerçek ötesi bir gerçekliğe (ne dedim ben şimdi!?) taşınmaya çalışılmamış olması sanırım.

filmle ilgili söyleyebileceğim olumsuz bir şey ise, filmi sinemada izlediğimde fransız oyuncu tsilla chelton'un bazı diyaloglarını anlayamamış olmamdı ki bu konuda yalnız olmadığımı biliyorum. gene de trt sağolsun ara ara gösteriyor filmi, ben de ne zaman rast gelsem izliyorum da o sorunu da öylece çözdüm işte.

trailer