Kimse ölmek istemiyor, herkes yaşamak istiyor. Ama bazı ülkelerde şehit olucaksın dendiğinde, çok yüksek bir rütbeymiş gibi herkes kurşunun üstüne atlıyor. herşeyden önce, şehitlik diye bişe yok, sizi yiyorlar peşinen söyliyim, evet o atlayanlar da kurşunun önüne kandırıldıkları için atlıyorlar.

Genco Erkal'ın televizyonlarda anlattığı uzun bir süre sosyal medyayıda meşgul eden bir "Köpekbalıkları insan olsaydı." isimli bir hikayesi var, onu izlerse dediklerim çok daha net anlaşılır.

zaten ülkede, eceliyle ölen kalmadı. herkes şehit oluyor. geçen gün öğrencisi de şehit oldu, polisi de oldu, bankacı da şehit, dolmuş şoförü şehit. Eeee, tabi şehit dediğinde herkes sus pus oluyor. bunun arkasındaki mantık da şu, şehitlik mertebesine erişmiş bir insanın, ulaştığı yere hakaret edemezsin, zaten empoze edilen o, "şehitlik" öyle boş beleş bişe değil haaa, ulaşman gerek ! zaten yazık o öğrencilerden birinin babası isyan etti "benim oğlum şehit olmadı, katledildi !" diye, haberlerde bile croplayıp verdiler adamın görüntüsünü.

herkes isyanda, "bunlar nasıl insan" "o kadar gencecik insan hayatını kaybetti, bunlar hala başkanlık derdinde" falan diyenler çoğunlukta, bu durum neden böyle, çünkü adamların umurunda bile değil o ölmüş, bu ölmüş, sen ölmüşsün, ben ölmüşüm. Kendileri dışında herkesi, istatistik olarak gören insanlardan "yeter artık vicdanınız nasıl rahat ediyor" sorusuna, istediğin cevabı alman mümkün değil.

edit : linki daha yüksek kaliteli video ile değiştirdim. görüntü değil, ses önemli ama bende toplum baskısından korkuyorum napalım.