-
youreads puanı (7.67)
-
countdown to extinction (1992) albümünden harika bir bass akışına sahip megadeth teklisi.
!---- spoiler ----!
you take a mortal man,
and put him in control
watch him become a god
watch peoples heads a'roll
a'roll...
just like the pied piper
led rats through the streets
we dance like marionettes
swaying to the symphony ...
of destruction
acting like a robot
its metal brain corrodes
you try to take its pulse
before the head explodes
explodes...
just like the pied piper
led rats through the streets
we dance like marionettes
swaying to the symphony
of destruction
the earth starts to rumble
world powers fall
a'warring for the heavens
a peaceful man stands tall
tall...
just like the pied piper
led rats through the streets
we dance like marionettes
swaying to the symphony ...
of destruction
!---- spoiler ----! -
flatout 2 sountrack'inde de yer alır. -
solosunda davul ritmindeki dönüşlerin, kulaklarıma müstesna güzellikler yaşattığı megadeth şarkısı. Bas gitarın şarkıya kattığı agresiflik / hırçınlık enfestir, Vokali harikadır ve Girişteki koro destekli kısa senfoni, (bkz: Wolfgang Amadeus Mozart) 'dandır.
Riffleri " dinleyene " basit, lakin etkileyici gelirken, vokalin ritmle birlikte yakaladığı melodi mis gibidir, Dave sesini iyi kullanır şarkıda. Bas gitarın doyurucu soundu, rifflerin de etkisini arttırırken, enfes ve eşsiz solo noktayı koyar.
girişteki mozart esintisi için: ( https://tr.wikipedia.org/wiki/Requiem_(Mozart) )
https://youtu.be/dAFWHHstbJI?t=9s -
arjantin seyircisi bir konserde bu şarkının en meşhur riff'i sırasında "megadeth! megadeth! aguenta megadeth!" diyerek eşlik etmiştir. bu bir gelenek haline dönüşerek tüm dünyaya hızla yayılmıştır. şu an türkiyede bile bir konser verse bu şarkıda insanlar böyle bağıracaktır.
"megadeth! megadeth! haydi megadeth!" gibi anlamsız bir söz de olsa müziğin birleştirici gücünü görmek adına güzeldir. -
adının hakkını veren şarkılardan biri. ana riffi duyduğu an heyecanlanmayan az insan vardır. dave'in sesinde adeta öfke vardır bunu söylerken. çok net ve keskin şekilde söyler her kelimeyi. böyle bir riffin üzerine de bu olmalıydı zaten. kesinlikle saygı duyulması gereken bir eser. her noktası amacına hizmet ediyor resmen. yıkım hareketiyle uyumlu bir riff, arkasından çatır çatır gelen bass, sözler, mükemmel solo ve pat diye gelen bir son.
akustik performansı da mutlaka izlenmeli. bir akustik performans ne kadar sert olabilirin cevabı gibidir. bassın yine etkisi var tabi ki. o soloyu akustik gitarla atan chris brodericke de saygılarımı sunmam gerek. -
çocuğum olursa adına symphony of destruction koymayı düşünüyordum. öyle bir parça işte.