buyuklerimizin yani bababalarimiz ya da dedelerimizin neslinin " biz pera'ya papyonsuz cikmazdik" dedikleri yerdedir taksim.
bizim neslin istiklal caddesi boyunca yuruyup kitapcilara girip ciktigi, girip cikmasa bile bu kitapcilardan ve diger dukkanlardan gelen muzikleri ( donemine gore 7 karanfil, sonra bir ara omer faruk tekbilek, sonra istanbul sazendeleri ve farid farjad tarzi muzik sesleri olurdu bunlar genelde) duyup yine de bir bakindigi, sanki mahallede yuruyormusuz gibi mutlaka bir tanidiga rastladigi, kiz basi erkek basi demeden gece kacta olursa olsun - en tekinsiz hal ve zamanlarinda bile- guvende hissettigi, sinema icin, tiyatro icin, kitap icin, muzik icin, sosyallesmek icin. istiklal uzerinde bir kafede oturup cay, kahve ya da sicak cikolata icerken yoldan gecen rengarenk kalabaliga bakmak icin, rock dinlemek icin, bira icmek icin, dans etmek icin yani yasamak icin gittigi yer...

2-3 ay once istanbul'a geldigimde ziyaret icin gittim.. icim acidi. cok ama cok yaslanmis ve cocukluk mahallesi yikilip alisveris merkezi yapilmis gibi hissettim..