çok süper anılar ve çok süper arkadaşlıklar dışında insanın en zor zamanlarının geçtiği yerdir bana göre. en ağır yenilgiler, en büyük pişmanlıklar, en kötü yalnızlıklar burada yaşanmıştır. hatta ilk aşklar da burada yaşanmıştır. sevgili için ilk gözyaşları tam da buradaki demir ranzanın üzerinde, devletin verdiği kahverengi battaniyenin altında dökülmüştür. benim için, olgunlaştığımı hissettiğim yerdir. kapısından ilk kez girdiğin zamanki o çocuksu umut, o insanlığa ve kendine karşı hissettiğin uçsuz bucaksız sevgi, güven ; 4 yılın sonunda eski yerinde durmaz.