sistem parlayan ya da parlamayan herkesi sondurmek üzerine kurulmuş olabilir. yaratıcılık öldürür, merakı ve sorgulamayı bitirir. yapılması gereken radikal bir değişim ancak zor değil, maliyeti yok.
o müfredatın o kadar yoğun o kadar gereksiz o kadar boş olması gerçekten canımı sıkıyor.
tıp okumayı düşünen birinin türevdir logaritmadır bilmesine gerek yok. hatta tıp okuyan birinin fonksiyon dahil sayısal alanda uzmanlık sayılabilecek gündelik hayatta karşılaşılması mümkün olmayan o konuları öğrenmesi vakit kaybından başka bir şey değil. ve bu sistem bunu istiyor.
iyi bir üniversiteye gitmek başarı sayılıyor ama öyle değil, o başarı vakit kaybından başka bir şey değil bunu test çözerken anladım.
uzmanlasilmak istenen alanın daha önceden seçilmesi bile küçük ama etkili bir değişim olacaktır.
müfredat cok gereksiz, ders dinlerken bunları öğrenmem gerekmiyor diye ağlamak istiyorum.
örneğin konu enzimlerle ilgili, öğretilen şey ise isimleri hangi enzim nerede bulunur, bunu ezberliyoruz. termodinamik öğreniyoruz, formül test formül. oysa bu konuda bir tane youtube videosu izlesem bir tane de kitap okusaydım termodinamik yasalarını hayatımda kullanabilirdim, öğretebilirdim hatta. ama sınavından bir not alamazdım. eğer cesur birisi olsaydım ve bir dayanağım olsaydı okulu bırakırdım, şimdi yapabileceğim tek şey ise mühendislik yerine sosyal bilimler tercih etmek olabilir.
bu zülfiyar kim ya?