"Martıların çığlıklarını bilen normal insanlardan değildin sen, fısıltılarındaki hüzündü seni kendi denizlerinde boğabilen. Bir gemiydi tüm dileklerin, kaptanı hiç bulunmayan, rotası hiç olmayan. Kendi yazdığın şarkıların nakaratıydı çocukluğun, en güzel soloları martılar atıyordu, dinlemekten aciz sağır bir yalnızlıktı buralarda yaşam. Yalnızlığın köpüklü dalgalarını kokluyordun. Her gün, her gece..." **