bu şehrin insan üzerinde kendine has değişik bir bağımlılığı var. değişik bir his. anlatırlardı da inanmazdım.

üç yıldır ankara'da yaşıyorum. ankara'dan başka bir yerde yaşayabileceğimi zannetmiyorum artık ama bir yandan da yaşamak istemiyorum ne burada ne de başka bir yerde. söverek seviyorum ankara'yı.

bağımlılık dedikleri bu olsa gerek. bir yandan sevip bir yandan da bundan vazgeçmeyi istemektir, bağımlılık.

gri şehirmiş. doğrudur. her şeyinde olduğu gibi bu özelliğini de bir yandan seviyor, bir yandan da sevmiyorum işte. buradaki bulutlar bile bir başka gri deyip de abartmak istemiyorum ama değişik işte.

sonbaharda, bazı caddelerinde yerle dökülen yapraklar olur. çok güzeldir o caddeler. bazı yerleri çok yeşildir, planlıdır. hatta öyledir ki ankara'ya gri dediğine utanır insan.

biraz depresif, biraz da isyankar yapar insanı.