aklıma geldi şimdi çocukken memlekete otobüsle giderdim, tek başıma 10 yaşındaydım ve 15 saatlik yol. böyle bir yolculukta yanımda bir gazi ile yol arkadaşlığı yapmıştım.
otuzlu yaşlardaydı, mayına basmış ve sol bacağının dizden altını kaybetmiş. bacağına taktığı protez sanırım büyük geliyordu çünkü kopan kısıma yaklaşık on belki daha fazla çorap geçiriyor daha sonra protezini takiyordu daracık koltuk arasında zahmetli bir uğraştı.

yol boyunca konuşmadı zaten gece vakti on yaşında bir çocukla ne konuşacaktı. sabah oldu yolculuğun bitmesine az kalmıştı mola yerlerinde protezi çıkarıp takarken bende şaşkın şaşkın izliyorum o da benim bu şaşkınlığımı gidermek için yaşadıklarını anlattı.

şırnakta operasyon sırasında olmuş aslında her şey çok çabuk olmuş veya o anları hatırlamak zor olsa gerek onun için çabuk olmuş. aslında detaylı anlattı ama anlamadığımdan çokta aklımda kalmamış.

işte böyle bir yoldaşım oldu.