yazarı sevgi soysal'ın "bütün kadınca bilemeyişlerin tek adı" diye tanımladığı, ilk defa 1968 yılında basılmış, birbiriyle bağlantı 14 kısa öyküden oluşan kitabıdır. yayımlandığı dönem çok ağır eleştiriler almış, yabancı olmakla suçlanmıştır. o dönemin eleştirilerini yazarın kızı funda soysal şöyle açıklar:

"memlekette romancıları bekleyen onca sorun, romanlaştırılacak onca memleket kadını ve memleket kadınının da onca başka sorunu varken, neden almanya'da yaşayıp ölen, arkasına bakmadan kocasını ve hele de çocuklarını terk ediveren, “orospuluğa” bile özenen bir tante rosa sorusu yankılandırılır dört bir yandan.

gerçekten de yabancıdır tante rosa. ama yaşadığı ülkeden, yetiştiği kültürden kaynaklanmaz bu yabancılık. tante rosa, çirkinlikleri yaşamaktansa onları cesurca terk edebilen, hatalar yapan, kendi hayatını kendi elleriyle kurup yine kendi elleriyle yıkabilen bir kadın olduğu için yabancıdır bu topraklara. tante rosa ne bir azizedir ne ana ne bacı ne de namus, yalnızca kadındır. bu kimliğiyle de kanımca edebiyatımızın erken ötmüş horozlarından biridir. yıllar sonra değeri anlaşıldığında görülür ki tante rosa, sevgi soysal'ın anlattığı evrensel bir kadınlık halidir ve hiçbirimize yabancı değildir.