doksanlı yıllarda üniversite öğrencisiydim. gördüğümüz her haksızlık karşısında eylem koyardık. yemek ücretlerine yüzde yirmi zam geldiğinde yemekhaneyi işgal ettik ve kimse yemek yemedi. çevik kuvvetin bizi oradan söküp atması bir güne yakın sürdü. biz gözaltındayken diğer öğrenciler dersleri bırakıp yemekhanede oturma eylemi yapmışlar. biz içeriden çıkınca eylemler bitti zam yok sayıldı.

öğrenci harçlarına yüzde elli zam yapıldı. eskişehir odunpazarında eylem yapacaktık. polis her yolu tutmuş eyleme izin vermedi. biz hamamyolunda beş öğrenci korsan eylem koyduk. eskişehiri bilen bilir hamamyolu insanların çok yoğun olarak yürüdüğü araba geçmeyen bir yoldur. beş kişi elele tutuşarak insanları durdurduk. slogan atmaya başladık. bazı kişiler kızsa da halk destek koydu. beş dakika sonra miting alanına dönüştü ortalık. kimse adım atamıyor. insan trafik sıkışıklığı yarattık. polisler bizi içeri almak için yanımıza gelemedi saatlerce. sonrasında diğer üniversetelerde eylemler başladı.

biz eskişehir osmangazi üniversitesindeydik. anadolu üniversitesinde bir yanlışlık olsa oradaki eyleme destek olmaya giderdik.

şimdi gençlere bakıyorum ülke elden gidiyor öğrencilerin derdi sevgili olmuş. içki olmuş uyuşturucu olmuş. en iyi ihtimalle dersleri olmuş. ülkenin geleceği sizin geleceğiniz. siz umursamazsanız kimse umursamaz sizi. gerçekten üzülüyorum bu duyarsızlığa tepkisizliğe.

edit: en az on kez chp binasını işgal etmişizdir. en kolay ses duyurma yolumuz buydu. chplileri çıkar dışarı kapıları pencereleri güçlendir polis müdahalesini bekle.