gece
raksında perdenin
içimize koşan
biz kaçtıkça.

kurtuluruz
geçmişten bile
köprü renklerle
aydınlanıyorsa gökyüzü
bulutsuzluktan ve yıldızsızlıktan.

varmıştık bir meydana
gözlerinle yalnız
sözlerin davetsiz
izlerken
yağmurda
dudakların daha yoğun
belki
düşlerin de
sayrılara
karışması kadar zaman
geçmişti
kimimize
ya sen o
ya da ben...