darren aronofsky'nin ülkemizde vizyonda olan son filmi. film vizyondan önce gösterildiği çeşitli festivallerde ayakta alkışlanmaktan yuhalanmaya kadar geniş bir yelpazede, değişik tepkiler almış. şaşırmadım; bu filmi ya çok beğenirsiniz ya da sonuna dek tahammül edemezsiniz.

yukarıda bilinçli olarak seçtiğim film özeti ile filmin anlattıkları arasında aslında pek de bir bağlantı yok. film özetinde yazanlar buzdağının görünen yüzü; filmi anlatmak ise spoiler vermeden mümkün değil:

!---- spoiler ----!

bildiğimiz, kutsal kitapların beyinlere kazıdığı yaratılış mitleri ile oynuyor film. bir tanrımız (şair), ona tüm benliği ile bağlı meleği (inspiration), evlerine gelen misafirleri (adem ve havva), habil ile kabil ve çoğaldıkça cennete meydan okuyan, nuh tufanından isa'nın etini yemeye kadar her türlü belayı eve sokan insanoğlu...son derece sessiz ve dingin başlayan film evin nüfusu arttıkça adım adım yükselen ses ve şiddetin pençesinde katastrofik bir sona evriliyor.

aronofsky tüm bu hikayeleri tek mekanda, hikayelere yeni bir şey katmadan ancak ölümlü insanların günlük yaşamları içinden sunuyor. dolayısıyla sorgulanamaz ya da doğaüstü görünen tüm efsanelerin sorgulanabilir, tartışılabilir olduğunu ve dahası bu mitlerin günlük yaşantılarımızda nelere tekabül ettiğini gösterebiliyor bize. biraz kör göze parmak durumu var, ancak bu direkt anlatım şekli bence filmi sığlaştırmak yerine altta yatan diğer hikayeyi de filmden çıkışta bizim sorgulamamız için iyi bir yöntem olmuş.

tanrı herşey olup biterken, en önemli, en yıkıcı anlarda, kendisine en çok ihtiyaç duyulan yerlerde ortada yok! herşey olup bittikten sonra, yıkımın sonunda kendisine hiçbir şey olmamış halde buluyoruz tanrımızı. sizi siz olduğunuz için değil verdiğiniz sevgiyi seven ve buna ihtiyaç duyan bir tanrı...kalbiniz yanıp kül olana, bedeniniz her zerresiyle un ufak olana dek sizden alan, sizi kendinizle başbaşa bırakan ve çember tamamlandığında yeni bir bedenle fasit daireyi tekrarlayan tanrı...size kendinizi yetersiz, değersiz ve kimsesiz hissettiren bir "şair"...ataerkil toplumun ayakta alkışlayacağı bir sevgili / eş / baba / tanrı figürü...kendi hayatlarımızda buna bir son vermenin ve kendimizle barışıp tanrılara ihtiyacımız olmadığını görmenin bir fırsatı bu film.

!---- spoiler ----!