insanların iç dünyalarını zehirliyorum varlığımla, içim kararmış galiba.
dış dünya eziyete dönüştü resmen, rahat nefes almak bile bana bir düş kadar uzak.
daralıyorum saatlerden,insanlardan. soğuk bir canavarım artık. uzaklaşıyorum dünyevi zevklerden. sohbetlerden tat alamıyorum bir kedim anlayış gösteriyor heralde.
insanlar; fesatlaşmış düşünceler,patavatsızlık, saygısızlık ne ararsan var bunlarda, onlara dönüşürsem diye ödüm patlıyor. üst insana ulaşmak yerine tamamen köreliyorlar hırslarıyla.
neydi sizi naiflikten, sevgiden bu kadar uzaklaştıran?