uzun zamandır hiçbir yere hiçbir şey yazmıyordum kendim ve hissettiklerim hakkında. belki de vakti gelmiştir boğazımdaki düğümleri çözmenin.

son 2-3 gündür deli gibi mutluyum aslında. gerçekten aklıma yaşadığım üzücü şeyler gelmiyor. sadece rüyalarım garipleşti. bir zamanlar sevdiğim şeylerin eksikliği buz gibi çarpıyor yüzüme. biliyorum ki tamamen zamana gömülü kaldı. biliyorum ki hiçbir şey eskisi gibi değil artık. en kötüsü de bu sanırım. eskiye sevgili kalmak. kendi yeni anına bir adım bile atamıyor insan.

fakat arkadaşlar, kendimi bugün takdir ettim iradem için. başka zaman olsa peşinden koşup yorulacağım şeyler için bugün mantıklı bir karar verdim ve takılı kaldığım her şeyin kişisiyle beraber orada olduğunu bildiğim o sokağa girmedim. ister kaçmak olsun bunun adı, ister unutmak; yatağıma girene kadar içime çöküntü olsa da şimdi kendimi kutluyorum.

yavaştan sıfırlanmak gerekiyor sanırım. bir gün tüm bu insanlara muhteşem teşekkür mesajları atacağım :')