bugün bir yerlere gittim ve o sırada çocukken gittiğim mahalledeki bakkala uğradım. bir abi de ben seni hatırlıyorum, dedi tesadüfen. yıllar geçmiş ve beni hatırlamasına çok şaşırdım. neler yapıyorsun şimdi, diye sordu. anlattım, sevindi. resmen çocukluğuma döndüm.
çaktırmadan kasanın yanında istiflenmiş cinoya baktım. sonra abiye.
tekrar cinoya baktım. çaktırmadan abiye, cinoyu aldım. cebime koydum.
o zamanları hatırlayınca hafiften gözlerim doldu. keşke hiç büyümeden aynı şekilde cinoları doldurabilseydik ceplerimize.
ben hiç büyümek istemezdim çocukken.
dert yok tasa yok cino bedava hem.
şimdi cüssemden dolayı cino çalamıyorum ama
yine de çok mutlu oldum çocukluk anılarımı hatırlayınca :)