kararlar alıyorum sonra o kararları asla uygulayamayıp mutsuzlaşıyorum. saatlerce uyuyorum, saatlerce dizi izliyorum. hiçbir şey düşünmek istemiyorum, düşündükçe diplere batıyorum. sonra karar almamaya karar veriyorum, bu sefer savruluyorum. kaç yaşıma geldim hiçbir şeyim net değil, hiçbir şey istediğim gibi değil. şu sinekliği ittirmeye gücüm yok benim, kendi hapishanemi inşa etmişim altı yıldır, bir adım yol almadım bu boktan şehirde. her sabah ne zaman bitecek bu işkence ve ne zaman kurtulacağım bu çorak araziden diye uyanıyorum. uyanmaya, sevinmeye şu yataktan kendimi kazımaya sebebim yok. örümcek beyinlerinizden, yaptığınız siyasetten, inandığınız her şeyden baştan aşağı tiksiniyorum. keşke bu okulu okumak bu kadar büyütülmeseydi bu kadar beni kandırmasaydınız. çünkü bu okul bitince de bi bok olmayacağımı yeni anladım. çünkü bu okulu okuyan herkesin zaten koca birer bok olduklarını da yeni anladım. toplumun bu sıçık meslek sahibi olma, güçlü olma, paralı olma, evli olma, iyi bi insan olma dayatmalarını her dakika yaşamaktan yoruldum. evleniyorsunuz daha mutsuz olmak için, para sahibi oluyorsunuz parasızları daha güzel hor görebilmek için. bunalıyorum.çok bunalıyorum.