uyanip kalktiginda seninle birlikte kafanin icindekiler de uyaniyor ya da hic uyumuyor. yillardir yasayip uyanamamis beyinler varken benim beynimin icindekilerin hic uyumamasi beni cok yoruyor. kurtulmanin yolunu bilmiyorum. bildigim tek sey artik kendim olamadigim. o kadar kendim olamadim ki artik kendimi kontrol edemiyorum. nefret ettigim bos tiplerdenim ben de. manga demis ya: insan neden kendini unuttu kendinden oldu? anliyorum simdi sizi. belki benim anladigim gibi degil ama. ben de kendimden oldum. manga grubu turkiye'de anlasilamayan gruplardan biri bence. az once soyledigim sozun pesine bir de su soze bakin: devam edeceksin yalandan yasamaya.