dün sabah spora gittim. bacak günüydü ve biraz fazla zorladım. çok yorulmuşum. sonra geniş aile içinde bir etkinlik. eve döndüm biraz kestirdim uyanıp birşeyler atıştırdım, tekrar yattım. yıllardır pencere winkhouse ya da wasistdasla tepeden açık uyuyorum. hem temiz ve soğuk hava hem de sabah kuş sesleri doluyor odama.

gece 1 gibi bağrışmalara uyandım. seslerinden 30 yaşının altında olduklarını tahmin ettiğim bir çift bağıra çağıra kavga ediyorlardı.

adam kadına bağırarak ''bye bye'' dedi. sanırım kadın gitmeyi kabul etmedi. adam bağırarak evden gitmesini istedi. kadın yine birşeyler dedi ama duyulmuyordu. sonra adam ''seni kim bıraktı eve?'' diye bağırdı. bir aldatma şüphesi ya da hikayesi ortalığa saçılıyordu.

kadın ''ispatlayabilirim'' diye bağırdı. adam ''ispatla'' diye. ''onu ararım ispatlarım utanırsın'' diye bağırdı. adam resti gördü ''ara, ara'' dedi. kadın blöf yapmış ama yememişti. bir 10 dakika adam ''ara, yanımda konuş'' diye bağırırken kadın inatla aramadı. ''yeter çıkarttığın rezillik apartmandan atacaklar'' diye bağırdı adam bir kaç kere.

yataktan kalktım, cama gidip tam açtım. şimdi sesler daha iyi geliyordu. görebildiğim 2-3 apartmandan insanlar camlara çıkmıştı. sırt üstü yatağıma uzandım.

bir 15-20 dakika adam kadına evden gitmesi için hiç hakaret etmeden hatta argo bile kullanmadan avazı çıktığı kadar bağırdı. kadın bağırarak başka konular açmaya çalışıyordu.

kadın hala gitmeyince adam kendi babasını aramış olmalı ki ''annemi aradım ulaşamadım.baba, bu kızı al, ailesinin evine bırak. gitmiyor evden.'' diye bağırmaya başladı. ''kadının evin kapısını açıp, imdat beni kurtarın diye apartman boşluğuna bağırdığını'' söyledi.

kadın ısrarla gitmiyordu. adam bir yarım saat kadar daha kadına bağırdı. kadın adama bağırdı. ama kadın evden gitmedi. çevreye adamın kendini dövdüğü izlenimini vermeye çalışmıştı ama başından beri bağrışmaları duyanlar yememişti.

bir ara adam polisi aradığını ama gelmediğinden bahsetti tekrar aradığı babasına.

adam kadını dövmüyordu ama sanırım 1-2 kere kolundan tutup atmaya çalıştı tüm bu bağrışmaların sonuna doğru. sonra orta yaşın üzerinde bir kadın sesi dahil oldu tartışmalara. yine sanırım adamın annesi gelmişti.

sesler hala devam ederken uyuyakalmışım.

neden ısrarla gitmediğini anlamadım. istanbul'un göbeğindeyiz. arayıp kendisini almasını isteyeceği ailesinden biri veya bir arkadaşı olmasa bile sokağımızda o apartmana 15-20 metre mesafede taksi durağı var. 100 metre yakında 24 saat işleyen minibüsler var. yürüme mesafesinde 5 yıldızlı isimli bir otel var. o saatlerde kadınların rahatlıkla tek başına sokaklarda dolaşabildiği bir semtteyiz.

sanırım evli değiller ve ev adamın evi. kadının tüm o bağrışmalara, defalarca kovulmasına rağmen ısrarla gitmemesi ayrı bir garip. o kadar bağıracak kadar gözü dönmüş bir adamın kolundan tutup evden ve apartmandan çıkartmaması ayrı bir garip.

ekleme: mahalle network ağımdan öğrendiğim; evet evli değillermiş. adamın eviymiş. hatta birlikte bile yaşamıyorlarmış. kadın en sonunda evden gitmiş. 25 yaş altıymışlar ve kadın alkollüymüş.

dünya garip bir hal aldı. alkollü olmakla açıklanamayacak kadar yürek yemiş bazı kadınlar. ve benim görece uzun bir zamandır düşündüğüm ve çevreden de bir müddettir daha sık duymaya başladığım gibi hep efendilikten oluyor bunlar. bazı insanların başına ne geliyorsa efendilikten geliyor.