tezer özlü'nün ruhundaki karanlık yolcuyu, ancak o yolcuyla aynı yolculuğa çıkanın içselleştirebileceği bir duygu geçişiyle anlattığı başıbozuk anlatısı. yüreğimin ta derininde hissettiğim bölümü:

"arkadaşlarıma belli etmemeye çalışıyorum. onlar şakacı, özgür beni arıyor. bulamıyor. onların dünyasında iniş çıkışlar bu denli büyük değil. onların dünyasında coşku delilik derecesine varmıyor. onlarında dünyasında bunalım ölüm korkusuna, belki de ölüm isteğine dönüşmüyor. onlar yemek yemeyi her zaman seviyor. düzenli yemek yiyorlar. duygusal coşkular yemek gibi beslemiyor onları. onlar işlerine inanmış. onlar başkaldırmayı savunurken, belli bir düzenin akışındaki yerlerini korumaya çalışıyorlar. onlar, dolmuşa biner gibi evlenip, iner gibi boşanmıyorlar." (ada yayınları, sayfa 58)

ve alt katta oturup ölüme gidişini tezer'den başka kimsenin fark etmediği doğulu genç... onunla tezer arasındaki ölümcül bağlantı... anlatmak, alıntılamak yetmiyor.