doğrusu dünya emekçi kadınlar günüdür. hediyeler alma, indirimlerden faydalanma günü değil tarihine yakışır bir mücadele günüdür.
bugün biz bu ülkede yaşamak için mücadele ediyoruz. hayatta kalabilmek için, bir kişi daha eksilmemek için. bu ülkede kadınların %44.7'si şiddet görüyor, şiddet gören kadınlardan %67.8'i eşinin onu öldürmesinden korkuyor. rakamlar korkunç ve gitgide korkunçlaşıyor. 2015 yılında 303 kadın öldürüldü , bu yılın ilk ayında 36 bütün bunlara rağmen caydırıcı cezalar verilmiyor. erkeklerin sevgisi kadınları öldürüyor bir de üstüne onlara ceza indirimi sağlıyor.
tecavüz kadının suçu, taciz alışmamız gereken bir rutine dönüşüyor. kadınlar iş yerinde, sokakta, okulda, oturdukları restoranda tacize uğruyor. bunlar için bir önlem alınmıyor üstüne devletin bir kurumu bunu destekleyen fetvalar yayınlıyor.

bu toplumda kadınlık utanılacak, ayıp bir kavrama dönüştürülüyor. kadınlar annedir, bacıdır, çiçektir böcektir diye tanımlanıyor ama kadına kadın denmiyor. kadın cinselliğinden utanılıyor, kaçış için başka kelimeler kullanılıyor.

8 mart'ta sokakları, meydanları, kadın kahkahalarıyla ve mücadele sesleriyle doldurma günüdür. haksızlığa, eşitsizliğe, ayrımcılığa ses çıkarma günüdür.