bir gündüz düşüdür.

okudukça hissediyorum, ellerimin altından kayıp gidiyor fikirler; ve sanki uzaklarda görünmeyen bir kayalıkta kırılıp sicimler saçarak gerisin geri bana dönüyor fikirler...

sıcaklık sarıyor bedenimi usul usul, ellerim not kağıtlarını arıyor; bir betimlemenin yarattığı coşkuyla ansızın çıkıp güneşin batmasını görmek istiyorum. sanki bütün yeryüzünün üzerinde ama bir o kadar da yeryüzüne ait bedenimin karşısında usul usul batarken güneş, ortalığa saçılan saydam sıcak turuncu ışıklarla yükselecek ruhum.

böyle işte, kitap okumak bir gündüz düşüdür.