263 numaralı otobüs semtimden kalkıyor.ilk durak ablamların evinin önünde.2.durak çocukluk arkadaşlarımın oturduğu yer.3 durak sonra annemlerin oturduğu evin durağına geliyor.4. durak teyzemlerin durağı.bizimkilerin sürekli kullandığı otobüsler.hayatını kaybedenlerin isimlerine ulaşamadım ama ne önemi var. komşularımdı muhtemelen hepsi.candı.
patlamanın olduğu yer ise gençliğimin geçtiği yer.her ankaralının hayatı boyunca yüzlerce kez geçtiği yer.
düşününce o anda hayatını kaybedenleri içim acıyor.
içimi acıtan ise başka birşey aslında.herkes masum herkes bir can ama;ne biliyim sanki ankaranın insanı daha bir kendi halindedir,kalenderdir,hüzünlüdür,yalnızdır,vicdanlıdır,iyi dostlardır ve daha birçok şey...
allah hepsine rahmet eylesin.berbat bir gün.