yobaz bir cevrede yetismemden oturu küçükken aleviler hakkinda agir ithamlar duyardim hep. hatta gencligin verdigi dangalaklik ile birkac alevi arkadaşımı kirmistim. sonra yaş kemale erince aleviligin, ozellikle anadolu aleviliginin sunni islam dayatmalarini kabul etmeyen turkmen asiretlerinin, eski gelenek ve goreneklerini farklı bir islam potasında eritip bir kültür haline getirdiğini ogrendim.

o gün bugündür alevilik felsefesine ve alevilere buyuk saygi duyarim. begenirim. ozellikle aleviliğin insancil tarafları cok hosuma gider.

bize alevilerin elinden yemek yemeyin demislerdi. simdi gidip inadina yiyorum. hosuma gidiyor bu. onyargilari ve kaliplari yıkmak ve yerle bir etmek cok eglenceli :) sonuçta bu isin alevisi sunnisi yok, temiz insan pis insan ayrımı var sadece. ne rahat bir kafa.

iki tane cocugum var, onlara da aşılıyorum bunlari. hatta alevi bir gelinim olmasini da cok isterim.

su anda bana en yakin felsefe alevilik felsefesi. kendimi de bir alevi gibi hissediyorum zaten.

ha, iclerinde kotu insan var midir? vardir elbet. her toplumda vardir kotu insanlar. genelleme yapmak dogru degil.