ruh dediğimiz şey elle dokunulmaz gözle görülmez bir şey değil mi zaten? bir insanın ruhundan bahsederken, onun duyguları, düşünceleri, karakteri toplamından bahsetmiyor muyuz? normal olan da bu değil mi ki? ben mi çok yanlış geldim yoksa? kalbiniz, tüm benliğinizle severken önceliğiniz o kişinin dış görünüşüne mi odaklanıyor sadece. tamam o çekim önemli belki ama bedenden başlarsak sevmeye nasıl olacak bu işler? aşık olmak, sevmek direkt ruhla bağlantılı değil mi ki?

bir insanın ruhunu sevmek, onu tümüyle sevebilmek demek. sen onu kusurları, yanlışları, herşeyiyle beraber sevebiliyorsun demek.

aşk, sevgi dediğimiz şeyler bu kadar zor ve zorlama olmamalı. ya ben yanlış zamanda geldim dünyaya, ya da dünya zannettiğimden çok çok başka...