katliamlarda ölmekten kurtulmak olsa da zor taraflari da mevcuttur.

bütün sevdiklerini orada birakmak ve her gün diken üstünde yasamaktir.

en cok özlenen sehrin en güvercinli parkinda bomba patladiginda harap ve bitap düsmüsken "aa gene mi türkiye'de birsey oldu" sorusuna karsi agizdan bir kelime cikamamasidir. insanlar sizinle 5 dakika üzülse bile ölen cocuklarin anilarini tek basina yasayip kahrolmaktir. disaridan rahat gibi görülse de duygusal bünyeler icin zordur. özellikle de bir süre sonra "is, ev, fatura" döngüsüne girildikten sonra, ama bu taraflarini baska bir gün yazarim sizin icin.

aklin kaciyor da. yüregin kacamiyor, belki de kacarsa kuruyacagindan.