"keder, boyalı bir arka plan gibi. gözyaşlarının beni dünyaya bağlayacağı yok." hüzünlü film.

bir saniye durmuyor, sürekli konuşmalar devam ediyor, mekanlar, eşyalar, kıyafetler, saçlar, müzikler başarılı. iyi yazılmış, iyi oynanmış, iyi çekilmiş, iyi anlatılmış hikaye. emmanuelle devos'u iki yerde angela bassett'e benzetiyorlar ama ondan çok melvil poupaud > matthew fox'a benziyor. catherine deneuve'de oyuncular arasında.

spoiler

"biz, bilginin peşinde koşanlar, iyi bir sebepten kendimize yabancı kalırız: kendimizi asla ama asla araştırmayız. günün birinde benliğimizi nasıl bulabiliriz? ganimetimiz bilginin arı kovanlarında bulunabilir. aklımızın balını toplayan arılar durmadan araştırırken, kalplerimiz tek bir şeye odaklanır: eve elle tutulabilir bir şeyler getirebilmek. kalan şeylerin ve hayatın sözde deneyimlerini, içimizden kim ciddiye alır ki? kimin zamanı var ki? saatin on ikiyi vurmasını duyanlar bir silkelenip kendilerine sorarlar: 'saat kaça vurdu az önce?' böylece gerçeği öğrenen kulaklarımızı ovuştururuz ve şaşırmış bir şekilde sorarız kendi kendimize 'ne geçti elimize şu zamana kadar?' bahsi geçen gerçeğin ardından geri almaya çabalarız sonra, on ikiye vurasıya kadar geçen saatleri, deneyimlerimizi, hayatımızı, özümüzü ve süreç boyunca hesabını şaşırdığımız şeyler. yabancıyız kendimize. anlamıyoruz kendimizi. kendimizi bilginin peşinde koşmayanlarla ilişkilendiriyoruz."

spoiler

ayrıca anne consigny ve chiara mastroianni de oynuyor.