2 sene gittim bu merete, çok iyi anılarım olmasa da elişi becerileri, hayata tutunma çabaları, haddini bilme ve bildirme konularında müthiş tecrübeler kazandırıyor. benim talihsizliğim 5 yaşımdayken 6 yaşındakilerin sınıfına düşmek oldu. çok dayak yedim, rüyamda bile dövdüler beni, öğretmen de ağır tokatçıydı, üstelik annem de aynı okulda öğretmen. nasıl bir 80 darbesinden çıkmışsak katolik okullar diz çöker tövbe ister o derece eti senin kemiği benim motiflerdi. bugün çevreden duyduğumuz çocuğumuza çiş eğitimi veriyoruz psikolojik rehberler eşliğinde, burkayların doğumgünü kutlaması, alpcan'larda şokella partisi falan bana eğreti geliyor, okula çocuğunuzu mu gönderiyorsunuz veliler mi kayıt yaptırıyor belli değil, velinin ne işi var doğumgününde, o çocuk hayata tutunsun istiyorsanız bırak hamit'in bir tokatını yesin, çabalasın bir şeyler. haa biz dayakları yedikte ne oldu "çok mu tutundun hayata?" dersen yok tutanamadım haala çabalıyorum derim.