bu kadar ciddiye alınmasını anlamadığım söylem. şu anlayışın gerçek hayatta pegasus kadar bahsi olmaması gerekir. komünizme benzetiyorum ben bunu. biriken sermayeyi yiyene kadar rahatsın. sonrası? ideolojiyle ısınalım. hayatımızı planlarken beş yıllık kalkınma planları veya uzun vadeli bir stratejik plan yapmayalım tabi ama anı nasıl yaşayacağız? ne romantik söylemler. anı ne yaparsak yaşamış oluruz? şu on dakika için bir öneri gelir mi ki?