nurdan gürbilek'in "kötü çocuk türk" kitabı "ben de isterem" başlıklı bir denemeyle başlar. bu denemede nurdancığım 1970'li yıllarda ve sonrasında arabesk kültürün türkiye'de hangi nedenlerle ve koşullarda sevilip yaygınlaşmaya başladığını anlatır. 70'lerdeki boynu bükük ve saygılı orhan gencebay'ın 80'lerde yerini "ben de isterem!" diye çırpınan ibrahim tatlıses'e bıraktığını söyler ve bu değişimin, dönüşümün sosyolojik arka planını irdeler. konu, "sen varoşsun ben aristokratım"ın ötesinde ele alınmalı bence.

yine de,

"sen rüyalar âleminde
yeni aşklar hevesinde
bense yine uykusuzum
bir sabahçı kahvesinde"

diyor ve kendimi ferdi'nin ağlak sesiyle baş başa bırakıyorum.