kimse kusura bakmasın ama varoş mahallelerde çoktur, konu komşu ne der diye insani ilişkileri geçtim giyim kuşamdan, kendi evine dönüş saatine kadar insanoğlu gözetlenir. bu gözetlemelere göğüs gerebilme kabiliyeti ise kişiden kişiye değişir. bir kere geldiğimiz şu fani hayatta, mutlu olmaktan öte bir şey olmadığını düşünüyorum ve bireysel özgürlükler bu bakışlar altında ve dedikodular ile kısıtlanıyor ise bir kalkan'a sahip olup mücadele etmek gerekiyor.
yalnız kalmaktan korkan insanlar, başkalarının ne der kaygısını sanki daha çok taşıyor. hal böyle olunca kalabalıkların dikkatini çekmeyecek şekilde ve gruplarından dışlanmamak için var gücüyle çabalayan bu kişiler çevremizde.
ben de mahallemde millet ne der bakışlarını fazlasıyla derinden hisseden birisiydim. ankara piyangotepe ve papazderesi gibi iki semtte büyüdüm ve saçlarımı uzatıp şort giyme cesareti gösterdiğimde müthiş bir mahalle baskısı olmasına rağmen karşı koymayı bildim. bir kaç kere saçım uzun diye dayak yemişliğim var. sonra tepeme çöke çöke o çıkışlarım malesef son buldu. dümdüz birisi olup çıktım. bu sefer walter white nasıl olunur onun üzerine çalıştım. yaşamadan tek tip cümlelerle öğrenilecek kavramlar değil, hızlı öğrenip refleks geliştirerek üzerine gidilebilir.