hayır dememekle neler kaybederiz diye de derlemek mümkün sanırım.

zaman kaybederiz. kendimize ait hani hiç o ayıramadığımız zamanlar. insanlar sizi bencillikleri uğruna fütursuzca kullanırken sizden çaldıkları zamanlardır onlar. hayır demek, işte o kadar önemlidir.

kendimize olan saygımızı kaybederiz. bir başkasına değiştiği için kızıyorken çoğu zaman, neden kendimiz dışına başka bir sebepten bu kadar kolay çıkabildiğimizi düşündünüz mü hayır diyemezken? aman hatır gönül kırılmasın diye, kendi öz'üzünüzden feda ede ede azaldığınızı da hissedemediniz çoğu zaman belki de.

emeklerimizi kaybederiz. insanlardaki vefa duygusunun nasıl erozyana uğradığını görmeyen yoktur içinizde. hal böyleyken de insanlar, sizin onlar için yaptıklarınıza aldırış etmeden sürekli olarak sizden bir şey isterler. siz de dosttur nasıl olsa arkadaştır, eski günlerdir... diye diye emeklerinizden çalarsınız. insanın kendine yaptığı en büyük kötülüklerdendir bu. çünkü hayatta henüz kaybetme eşiğiyle tanışmadıysanız, eşik gelmeden kimse gerçek yüzünü göstermeyecektir. ilk aşılmaz engelde de muhtemelen yalnız bırakılacaksınızdır. geçebilenler de olacaktır ama yaşadıkça anlarsınız ki bir elin parmaklarını asla geçmeyecektir. zaten onlara zaman ve emek harcamaktan da asla gocunmazsınız.

hayır demek aslında, diyebilmek; bir insanın en önemli hazinesidir.