çiçekler, içindeki tüm güzelikler, vereceklerin, umutların, yaşama enerjin hepsi törpüleniyor zamanla.
insanlar anlamıyorlar.
sen vereceklerini veremiyorsun.
çiçekler dışarı çıkmıyor, derine gömülüyor. herkeste, biraz daha fazlasının çıkmasını önlüyorsun, daha derine itiyorsun.
ama onların doğasında da dışarı çıkmak var işte.
kim ne yaparsa yapsın, sen ne kadar karlarla da örtsen üstünü onlar çıkacaklar kaçınılmaz bu.
bu su hiç durmaz.
durmasın da.